เกาหลีเหนือเป็นหนึ่งในประเทศแรก ๆ ที่ปิดพรมแดนเนื่องจากการระบาดของโควิด-19[11] รัฐบาลได้ดำเนินการจำกัดการเดินทางอย่างกว้างขวาง[12] รวมถึงการปิดชายแดนไม่รับนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติในช่วงปลายเดือนมกราคม พ.ศ. 2563 [6] จากนั้นจึงระงับเที่ยวบินและห้ามเดินทางเข้าและออกนอกประเทศ[11] แม้ว่าหลายส่วนของชายแดนถูกปิด แต่สะพานระหว่างตานตง และชินอึยจู ยังคงเปิดอยู่และได้รับอนุญาตในการขนส่งสินค้าข้ามแดน[13] ในช่วงปลายเดือนกุมภาพันธ์ รัฐบาลเกาหลีเหนือกล่าวว่าจะปิดชายแดนจนกว่าจะมีการค้นพบวิธีการรักษาโรค[14]

ความเป็นไปได้ของการระบาดของโควิด-19 ในเกาหลีเหนือเป็นข้อกังวลขององค์กรระหว่างประเทศและผู้สังเกตการณ์ เนื่องจากความยากจนของประเทศและโครงสร้างพื้นฐานด้านการดูแลสุขภาพที่มีคุณภาพต่ำ องค์กรภายนอกได้ให้ความช่วยเหลือประเทศในการต่อสู้กับไวรัส โดยรัฐบาลรัสเซียได้สนับสนุนชุดทดสอบเชื้อไวรัส,[13] องค์การอนามัยโลก (WHO) ประกาศแผนการส่งอุปกรณ์ช่วยเหลือแม้ว่าจะไม่มีกรณีผู้ป่วยยืนยัน และสหพันธ์สภากาชาดและสภาเสี้ยววงเดือนแดงระหว่างประเทศ, กระทรวงการต่างประเทศสหรัฐ และรัฐบาลเกาหลีใต้ล้วนแสดงความเต็มใจที่จะช่วยเหลือ[2] รัฐบาลสหรัฐทำงานร่วมกับสหประชาชาติเพื่อทำการยกเว้นการคว่ำบาตร แม้ว่าพวกเขาจะถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าทำให้กระบวนการในการให้ความช่วยเหลือช้าลง[12] องค์การแพทย์ไร้พรมแดนกล่าวในปลายเดือนมีนาคมว่า มีอุปกรณ์เวชภัณฑ์และอุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคลติดอยู่ที่ชายแดนจีน[15]

ในช่วงต้นเดือนกุมภาพันธ์ รัฐบาลเกาหลีเหนือใช้มาตรการที่เข้มงวดในการสกัดกั้นการแพร่กระจายของไวรัสโคโรนา หนังสือพิมพ์โรดงซินมุน (เกาหลี: 로동신문) ของพรรคแรงงานเกาหลี รายงานว่าเจ้าหน้าที่ศุลกากรที่ท่าเรือนัมโพ มีการปฏิบัติในการฆ่าเชื้อโรค รวมถึงสินค้าที่นำเข้าจะมีการกักกันโรค[16] ทุกเที่ยวบินระหว่างประเทศและบริการรถไฟถูกระงับในต้นเดือนกุมภาพันธ์ และเส้นทางเชื่อมต่อทางทะเลและถนนส่วนใหญ่ถูกปิดในช่วงหลายสัปดาห์ต่อจากนั้น[14]

ในเดือนกุมภาพันธ์มีการบังคับสวมใส่หน้ากาก และการไปยังสถานที่สาธารณะเช่นร้านอาหารได้ถูกห้าม สกีรีสอร์ตและสปาถูกปิด และขบวนพาเหรดของทหาร, การแข่งขันวิ่งมาราธอน และกิจกรรมสาธารณะอื่น ๆ ถูกยกเลิก[14]

โรงเรียนถูกปิดไปทั่วประเทศ, นักศึกษามหาวิทยาลัยในเปียงยางซึ่งมาจากที่อื่นในประเทศถูกกักตัวไว้ในหอพัก[17][18]

พลเมืองเกาหลีเหนือที่เดินทางกลับจากประเทศอื่นจะต้องอยู่ภายใต้ช่วงแยกกัก 40 วันซึ่งเป็นการเพิ่มในส่วน "การสังเกตทางการแพทย์" เป็นเวลา 30 วัน สื่อของเกาหลีเหนือระบุว่า ในวันที่ 1 มีนาคม มีชาวเกาหลีเหนือเกือบ 7,000 คนต้องอยู่ภายใต้กฎระเบียบนี้[14]

ตามที่รัฐบาลเกาหลีเหนือระบุ มีคน 10,000 คนถูกกักตัวเมื่อสิ้นเดือนมีนาคม[8] ตั้งแต่วันที่ 12 กุมภาพันธ์การกักกัน 14 วันสำหรับชาวต่างชาติทุกคน (รวมถึงเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น) ได้ขยายเป็น 30 วัน[14] นักการทูตและชาวต่างชาติถูกอพยพไปยังวลาดีวอสตอคในเดือนมีนาคม[12][13] เมื่อวันที่ 27 มีนาคมตามสื่อของเกาหลีเหนือมีชาวต่างชาติเพียงสองคนที่ถูกกักกันและชาวเกาหลีเหนือ 2,280 คนอยู่ภายใต้ "การสังเกตทางการแพทย์" ในพื้นที่ต่าง ๆ เช่นจังหวัดพย็องอันใต้และจังหวัดพย็องอันเหนือ, จังหวัดรยังกัง และเมืองราซ็อน[15]

กองทัพเกาหลีเหนือทำการยิงขีปนาวุธห้าลูก สองครั้งในต้นเดือนมีนาคม พ.ศ. 2563 ซึ่งอาจเป็น "ความพยายามเพื่อให้แน่ใจว่าประเทศยังคงวาระแผนปฏิบัติการต่อประเทศอื่น ๆ ท่ามกลางการระบาดของไวรัส"[2] มีการทดสอบขีปนาวุธเพิ่มเติมในปลายเดือนมีนาคม พร้อมประกาศว่าสมัชชาประชาชนสูงสุดจะมีการประชุมในต้นเดือนเมษายน ผู้สังเกตการณ์ต่างประเทศกล่าวว่ารัฐบาลพยายามแสดงความมั่นใจในการจัดการกับไวรัส[19] กองทัพเกาหลีใต้ระบุว่าเป็นการยั่วยุที่ "ไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง" ในระหว่างภาวะการระบาดทั่วของโรค[20]